لفظهاءِ دینی که وعظ کرده بودم باشبهه می‌یافتم که چنین می‌گفتم که از پردۀ غیب چنین بیرون آمدیم قِدَم اشیا و هیولیٰ تقاضا کند و مَجاز ممکن نیست که مشابهت میان موجود و معدوم نباشد باز گوییم که این لفظها برین تأویل گویم مثال گوییم هست شدنِ ترا از عدم و باز برانگیختنِ ترا چنانک از بیابان خار زدن و ترنگبین بر گرفتن اِلیٰ غیر ذلک قوم را گفتم آرزوانه بکشد شما را، چیزهاء باطلی را رنگ آرزوانۀ خود یافتیت چنانک سرب و ارِزیز و مس رنگ زر و نقره یابد او را همچنان دوست دارد ^i-40 که زر حقیقی را بر پنداشتِ زر حقیقی آن رنگِ یادِ معشوق بر وی می‌گوید ^ii-40 عشق چون بکمال افتد قرارگاهی بیابد چون خَللی در آن شبیهِ محبوب ببیند او را طلاق دهد و دست در نمایندۀ دیگر زند وای از آن گرمی که باز پس فسردگی پدید آید چون حیوة دنیا با موتْ، آن ارزوانه قرص شمس حقیقی است تاب وی بر هر چیز خسیس و ژاژ بتابد بر آن چیز عاشق شوی باز از هر چیز که با وی گرم شدی باز دلت از آن کار گرفت معلوم شد که آنْ مانندگیِ آرزوانۀ تو گرفته بود نه آرزوانۀ تو بود همچون قرص خورشید که از فلک در می‌گردد تابِ خود را با خود می‌برد و دیوارها خالی می‌شود از نور، تا تو پدید آمدی چند هزار آرزوانه نُماها را طلاق دادی شیر مادر که بی وی می خُروشیدی و پستان مادر که تماشا جای تو بود از آن شیر و پستان بیگانه شدی خاشاک و خس برنگ آرزوانه در دهن می‌کشیدی باز تَرْف و ترشی باز کلک و نی بازی.
قرص آرزوانها در می‌گردد این خس و خاشاک از آن نور معطل می‌ماند قدرتست و عجز، قدرت از بهر آن نیکوست تا بوجود او از هوا و نهی باز باشی هرچ بدان قدرت منهی ارتکاب کنی عجز به از آن قدرت فَیَقولُ رَبّی اَکْرَمَنِ ^a-40 با وجود معصیت ازوی.
عجز سرمایۀ سعادت است چون مُلکِ تو بر ستور تو ثابت است ستور تو از تو عاجزتر بود با این همه او را بی کار نمی‌داری. شرم نداری و تعظیم نکنی این معانی ازین اجزا