p.1
فصل ١
اِهْدِنَا الصِّرَاطً الْمُسْتَقِیْمَ
a
گفتم ای الله هر جزو مرا بانعامی بشهر خوشی و راحت برسان و هزار دروازۀ خوشی بر هر جزومن بگشای و راه راست آن باشد که بشهر خوشی برساند و راه کژ آن باشد که بشهر خوشی نرساند.
همچنین دیدم که الله مزۀ جمله خوبان را در من و اجزای من در خورانید گویی جملۀ اجزای من در اجزای ایشان اندر آمیخت و شیر از هر جزو من روان شد و هر صورتیکه مصوّر میشود از جمال و کمال و مزه و محبّت و خوشی گویی این همه از ذات الله در شش جهت من بدید میآید چنانکه کسی جامۀ آبگونی دارد و بر آن جامه نقشهای گوناگون و صورتهای مختلف و لوان لون باشد همچنان الله از خود صدهزار صورت مینماید در من از حس و دریافت او و صور با جمالان و خوبان و عشقهای ایشان و موزونیها و صور عقلیات و حور و قصور و آب روان و عجایبهای دیگر لاالی نهایه نظر میکنم و این صورتها را مشاهده میکنم که چندین جمال آراسته در من می نماید و هر صورتی که میخواهم می نمایدم و می بینم که این همه از اجزای من بدید میآید و الله را دیدم که صدهزار ریاحین و گل و گلستان و سمن زرد و سپید و یاسمن بدید آورد و اجزای مرا گلزار گردانید و آنگاه آن همه را الله بیفشارد و گلاب گردانید و از بوی خوش وی حوران بهشت آفرید و اجزای مرا با ایشان در سرشت اکنون حقیقت نگاه کردم همه صورتهای
|
p.2
خوب صورت میوۀ الله است اکنون این همه راحتها از الله بمن میرسد درین جهان اگر گویند تو الله را می بینی یا نمی بینی گویم که من بخود نبینم که لَنْ تَرَانِیْ
b اما چو او بنماید چه کنم که نبینم ( والله اعلم ).
|
pp. 1 - 2
a
. قرآن کریم، سورۀ ١، آیۀ٦
b
. قرآن کریم، سورۀ٧، آیۀ ١٤٣
|
