p.31
فصل٢٤
می اندیشیدم که این اجزای ما چند هزار همسایه یافته است و این حروف اندیشهای ما چون سبزه و زعفران از کدام سینها رسته است و یا چون مورچه
|
p.32
از عارض و نکین
1
کدام خوبان برون روژیده است و در سینه ما برزبر یکدیگر افتاده است باز می دیدم که الله بتنهایی درین پرده غیب کارها می کند و همه کسانی را بر مراد می دارد و هیچ کس را بخود راه نمی دهد نه از فرشته نه از نبی نه از ولی نه ظالم نه مظلوم هیچ کس بر چگونگی کار او واقف نمی شود و از آنجا بیرون هر کس را فرمان می فرستد و حکم و تقدیری می کند و هیچ کس را کاربر مراد او نمی دارد استحالت و چگونگی راسدّ اسکندر کرده است تا هیچ از آن نگذرد پایان تصویر و تخیّل هرکسی را گره زده است تا هیچ کس ازان بیرون نیاید هر که قدم ازان حد بیرون نهد چنان غارتش کنند که نیست شود و چنان سرما زندش که بفسرد و یا سموم چنان وزد که بسوزد. باز دیدم که جهان همچون سرایی و کوشکی است که الله برآورده است و معانی مرا در وی چون اشخاص با خبر روان کرده چنانک غلامان پادشاه در کوشکها و رواقها می نشینند و می خیزند و جواهر من همچون دیوار سرایهاست که در وی معانی می روید و این جهان کسی را خوش بود که او را در آن عَدْن اشتباهی باشد آخر از جهان من چگونه خوش نباشم که همه فعل در من الله می کند و خاک و هوای مرا و همه ذرّهای مرا بخودی خود می سازد و هست می کند و می بینم که اجزای من خوش تکیه کرده است بتن آسایی بر فعل الله اما درین جهان مرا فعلی می باید کرد و نظر می باید کرد که تدبیر و رأی من و نظر من چون رگ رگی باشد که جمع می شود تا چون دلو آب فعل الله را بر کشد و در وقت رنجوری خویشتن را بروی آب فعل الله بگسترانم و نظر و ادراک خود را چون چشمه چشمه می بینم که بر روی آب ز فعل الله می رود و می بینم که از چشمه نظر دیگر بدید می آید و می رود بالله و چون مریدانرا خواهم که این را آشکارا کنم رنجم رسد و چنان می نماید که از دریای نقد الله سنگ ریزها بر می آرم. اکنون اجزای من از الله چیزی می نوشد و ادراکات من دست آموزالله است و مزه از الله می گیرم و حیوة از الله می نوشم و مست از الله می شوم و بالا و زیر نظر بالله می کنم و هر کجا که مرا از الله آگاهی بیش باشد و از هر چیزی که آگاهی
|
p.33
الله بیش یابم آن چیزرا و آن جای را تعظیم بیش می کنم تا صورت بندد تعظیم الله پیش من چنانک فرید را می گفتم که مرا تعظیم کن که تعظیم من تعظیم الله است و ترا کسب آخرتی آنست چو از همه چیز آگاهی الله را از من بیش می یابی و الله اعلم.
|
p. 32
۱
_رنگین، ظ.
|
