قَالَ النَّبِیٌُ عَلَیْهِ السَّلَامُ. اَلْاِیْمَانُ عُرْیَانٌ وَ لِبَاسُهُ التَّقْویٰ. ای آدمی آرام تو با استوار داشت رسول است علیه السّلام بدانچ از خداوند عزّ و جلّ آورده است و قبول کردن تو آنرا یعنی قرار دادن بخود و دل نهادن برانچ رسول علیه السّلام گفته است که این فرمانبرداری بکنم و از نهیها احتراز کنم و اگر بحکم غفلت تقصیری رود چون شرع الحاح کند تقصیری نیارم کردن و بگستاخی امر او را ردّ نکنم همچون ابلیس امّا این حالت تو ضعیف است که نگاه داری تو چراغی را تا چراغ ورۀ نمیباشد و زیر دامنهاش نمیداری سلامت از در خانه تا بدر مسجد نمیتوانی بردن و از دست باد خلاص نمیتوانی دادن این بادهای هواها و شهوتها و حرصها که از در سوراخهای چشم و گوش و دل بر میگذرد و بادهای آرزوها و صورها و سخنان مخالف نیز میگذرد. اگر نگاه نداری چراغ ایمان تو زود کشته شود اگر این حالت نزد تو عزیز است غم وی بخور تا از تو نرود و این ایمان تو چون تن تواست اگر از پیش گرگ و شیرش نگریزانی و ماران و کژدمان را نکشی و آن غفلت از خداست و متابعت کردن بهوا و شهوتها و آرزوهاست و او را از چنین سرما و گرما در پناه جایی نیاری و در خانه و خرگاهی نیاری زنده نمانی و جان از بهر دوست باید و آن الله است و اگرنه جان از بهر دید دشمن و ناجنس نباید. اکنون تو ایمانرا از ناجنسان و گرگان یار بد نگاه میدار وَلَا تُطِعْ مَنْ اَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَنْ ذِکْرِنَا وَاتَّبَعَ هَویٰۀ وَ کَانَ اَمْرُهُ فُرُطباً ^a پس نماز میکن و