اِسْتَعِینُوا بِالصَّبْر والصَّلوةِ ^a صوم برداشتن کلوخست از زیر آیینۀ دل [و حسد و غیبت و قصد بد دور کردن از خود چون زنگار برداشتن است از آئینۀ دل] آخر چو کلوخ بر می گیری اولی بود که روی آیینه بزدایی صبر تکالیف بجا می آر که همه دولت تو از رنج است نخست در زندان رحم آیی آنگاه در بستان جهان بچه می گرید مادرش دست بگهواره می بندد تا سرش دراز نشود و استخوانهایش کژمژ نیاید شارع دست و پای تو می بندد بتکالیف تا آوازت ناخوش نشود وَزَفِیْرٌ وَشَهِیِقٌ ^b نگردی وَتَسوَدُّوُجُوْهٌ ^c نشوی بنوای بنان و استعینوا بالصبر و الصلوة ترا در خواب حی کند رنج بدرقۀ تو آمد اگرچه فراز و نشیب می برد از دست دزدانت نگاه می دارد اکنون تو خواهی تا از انوار غیبی بهره مند گردی نتوانی از خود یافتن ترا نشان دهیم بجای آن موضع بنشین تا بنزد تو آید چنانک موسی بمجمع البحرین از بهر خضر، تو بنزد آفتاب نتوانی رفتن اما جایی که آفتاب تابد آنجا باش تا تاب آفتاب بنزد تو فرستیم اکنون بمجمع البحرین صوم و صلوة بنشین چون موسی و رنج بجای آر و خود را در آتش و آب انداز و لیکن نسوزی و از عوّانان شیاطین خلاص یابی صلوة آتش می نماید و لیکن نورست و سازوار اِنِّی آنَسْتُ نَاراً ^d و لیکن نور بود. سؤال کرد که مخلوقات را چندان هستی و کمال هست که الله او را محل خطاب و امر و نهی نهد جواب گفتم که تو با کمال الله او را محل خطاب نهی الله ترا محل خطاب