قرار دادم با خود که الله آنست که ذکر او چون کردی بمعنی خدایی همه مزها و همه روشناییها و همه عجایبها و همه راحتها و همه خوشیها در وی بیابی هر گاه بذکر الله آمدی بالله آمدی. اِنِّی ذَاهِبٌ اِلٰی رَبِّی ^a چون الله را بمعنی خدایی دیدی خدای را دیدی اکنون چون الله را بدین معنی دیدم طرب در دلم پدید آمد و سبک شدم و معنی وَلَه در الله دیدم چون از قهرش ترسیدم پناه بالله دادم معنی و له دیدم چون از عشق بی هوش و خیره شدم از بس که عجایب دیدم و از بس که جمال دیدم متحیّر شدم معنی وله دیدم در الله هرگاه که خواهم تا از خود جدّ نمایم و تکلّفی کنم و الله محتجب شود از من معنی وله در الله بیابم و هر گاه ملول شدم از نظر بالله بمعنی خدایی در صفتی از صفات الله نظر کنم چون رحمن دربر الله باشم و الله مرا دربر گرفته و بوسه می دهدی و بدین صفات نور خود ¹ را بر من عرضه می کند تا نَرَمم از وی و همه دل بر وی بنهم و شب و روز چشم را و حواس را ازین ظاهرها با ندرونها بسَرّا بالله برم و نظر می کنم ² آب قدرت از الله در چمنهای استخوانها و گوشها چگونه روانست و جوی مهربانی و دوستی و شهوت و عشق و تلخی و بی مرادی را نظر می کنم و این ظاهرها را نظر می کنم که حرکات و آوازها و سخنان خلقان است چگونه منعقد می شود و مخلوقات را آگه می کند ازین صفات چون از رحمانی دلم بگیرد از رحیمی اندیشه کنم یا از ملکی و از قدّوسی و سبّوحی و طاهری و جبّاری الی آخر الصفات هر یکی ازینها همه صفت شهری را ماند گرد قبّۀ الله در آمده هر از این صفتی نظر مرا سعد و نحسی می شود و سعد من انواعست رحمانی و رحیمی و کریمی و نحس من انواعست جبّاری و قهّاری الی آخره همچنین نظر من دور می کند گرد این همه بروج می گردد که ملک سعادت این است سلام میگفتم الله را یعنی بی عیبا که تویی ای الله یعنی صورت حوران و شاهدان ³