وَالَّذِیْنَ جَاهَدُوْا فیُنَا ^a گفتم دهقان و کمانگر و بازرگان و هر پیشه وری که هست چون متأمّل دقایق پیشۀ خود نباشد و شب و روز در اندیشۀ آن نباشند ایشانرا ازان کار بهره نباشد چون کار این عالم سرسری نمیباید کردن که سرسری حاصل نمیشود مسلمانی را نمیدانم که چنین کار پس مانده است که سرسری حاصل شود عجب مسلمانی نامی ندارد شرفی ندارد عاقلان آنرا اختیار نکرده اند اهل او خوار بوده اند چگونه است این که او را چنین طاق بر نهادۀ و عقل [ و] تمییز در کارهای دیگر چنین خرج میکنی آخر در آن کارهای دیگر میکوشی اگرچه نانت نباشد و خوشدل میباشی که من خود چنین دقایق درین پیشۀ خود میدانم عجب اگر مجاهده در اسلام کنی ترا دران گشایشی ندهیم که تو خوشدل باشی چندین مجاهده درین کارهای دیگر میکنی اگر بهر توشۀ راه آخرت کاری نمیکنی همه بوقت مرگ بدید آید که بادی بوده است و هیچ حاصل ندارد و تو چندین جان کندۀ در وی و اگر مجاهده از بهر توشۀ راه آخرتست آنچ مقصود است چگونه سرسری میداری و آنچ وسیلت است چنین نگاه میداری اکنون تو نشست و خاست ¹ و خرید و فروخت و کاری که میکنی از بهر امید راحت آن جهانی میکنی که عمر هیچ نیست مگر که متّقی باشی و یا حالتی باشد که ترا بتقوی نزدیک کند که وَالْعَاقِبَةُ لِلِْمُتَّقِیْنَ ^b پس بیا تا غنیمت شمریم آن حالت را و آن دم را که از بهر رضای الله آریم و همچون تخمی دانیم