هر شب متحیّر می مانم که چه راه بیرون آورم گفتم خود قرآن راهیست که کوفتۀ انبیاست علیهم السّلام بیاتاهم در شرح آن باشیم اِتَّقُوْا مِنْ سِمَةِ اللهِ یعنی بآرایشهای روان در بهشت راه نیابید چون مؤمنید شما را داغ کنند تا سره شوید پس بطاعت مشغول باشید یا کفّارات جنایات خود کنید تا داغ بلاها را بشما نفرستند و بدست عقوبت آن جهان گرفتار نشوید هر رنج بی نهایت که مؤمن می بیند آن رنج آنست که داغش می کنند، از آن فرزند عزیز را در زمستان برهنه می کنند و می شویند تا گنده نماند هر چند که از سرما می لرزد امّا آن بچۀ بیگانه را رها کنند تا همچنانک کرمک می باشد دران گندگی کفر. یکی گفت دل حاضر نمی شود چه کنم گفتم حاضر کن تا بشود تو هزار من بار را چون بخواهی از دشت بخانه می توانی آوردن بتدریج نه بیک دم همچنان اگر دل ضعیف را بخواهی هم بتوانی بجا آوردن و حاضر کردن هر چه ترا آلتِ کردنِ آن بدادیم ¹ و اختیار آن دادیم کردن آنرا بر تو افکندیم اگر کردن آنرا نمی توانستی آلت دادن ترا چه فایده بودی آخر آبی که در سنگ است چو می خواهی می توانی آب را از سنگ آوردن و چشمه روان کردن چون آلت آوردن آب چشمه بتو دادیم هم آوردن