p.89
فصل ۶۱
قَالَ النَّبِيُ عَلَیْهِ السَّلَامُ القَناعَةُ کَنْزٌ لَایفْنَیٰ
ای مؤمن هم بدان قدر که از اسباب اکتساب حلال حاصل شود خرسند باش و توکّل کن و مترس که اگر درِ مرادی ازین طریق بر تو بسته شود درِ دیگر بگشاییم به ازان که هر دری که از حرام و شبهت نماید بدان که دَرَکَه باشد و دام
1
باشد و اگر آن مرغ صبر کند و خور خود را ترک گوید و ازآن دانه که در دام است نخورد روزی بروی کم نیاید و در دام گرفتار نشود اکنون ای مؤمن صدّیق بر حلال بسنده کن
فَخُذْ مَا آتَیْتُکَ وَ کُنْ مِنَ الشَّاکِرِیْنَ
a
اگر درنانت مزه نماند در گرسنگی ات مزه دهیم که
اَلْجُوْعُ ظَعَامُ اللهِ فِي الْاَرْضِ یُشْبِعُ بِهِ اَبْدَانَ الصِّدِیْقِیْنَ
و اگر در تنت مزه نماند برون سوی
|
p.90
ترا مزه دهیم و اگر فربهی ات نماند در لاغری ات مزه دهیم تو همچنان بر جای باش صبر کن تا چشمۀ ایّوب صابر از زیر پای تو روان کنیم که
مُغْتَسَلْ
باشد و هم بارد اگرچه چشم در جهان نهادۀ والله را نمی بینی مثال تو چنانست که کسی بنایی برآرد و بیاراید و صفها و جَناحها در برابر یکدیگر برآرد اگرچه اجزای سرای روی بیکدیگر
2
دارند ولکن خداوند خانه را نبینند که در آید و بیرون آید و درون و بیرون عمارت میکند اکنون الله چهار جناح عالم را و صور و خیالات و ادراکات ترا هست کرده است و روی در یکدیگر نهاده اند و مشاهده میکنند یک دگر را و چون در و دیوار بهشت آگاهی دارند و حیوة دارند امّا حضرت الله را نمی بینند که چه تصّرفها میکند در عالم و تصرفش را میدانند و حضرت الله یک حضرت بیش نیست و آن آسمانها و زمینها که ملک الله است از آن آسمان مثالی فرستاده اند تا بدانند که معامله با هر کسی چگونه کنند و حق تعظیم الله چگونه بجای آرند و الله را بکدام صفات دانند و بکدام عبارت خوانند و از دور آدم این مثال را تجدید میکرده اند و بر زبان هر رسول منشور را تازه میکرده اند بمعجزات و براهین و مؤیّد کرده بر حسب تفاوت احوال خلقان احوال ایشان میگردانیده اند چنانک خمر پیشینیانرا موافق می بود و آخر زمانیانرا سُکر حرام شد زیرا که ضعیف تر بودند و گرم دماغ تر بودند از خوردن می مراینها را تیزی و تهتّک و بی باکی و بی صبری حاصل میشود و آدمی را صبر قدر و قیمت میدهد و اخلاق او را نغز میگرداند و گوهر نیک میگرداند چنانک تاب آفتاب و گرما و سرما و بادهای مختلف میوه های خام را و غورۀ خام را شیرین میگرداند و قدر و قیمت میدهد همچنانک هر که را این صبردادند مرتبۀ قوی دادند
وَ مَا یُلَقّیٰهَا اِلّا الَّذیْنَ صَبَرُوْا وَ مَا یُلَقّیٰهَا اِلّا ذُوْ حَظٍّ عَظِیمٍ
و صبر کردن در روزه و نماز و در همه طاعت فواید عظیم دارد و روزه شربتِ هاضمۀ طعام آن جهانیست و داروی اشتها آرنده نعمتِ بهشت است و این روزه و همه طاعتها چون تخمی است که اصل آنرا الله بملایکه مقرّب از لوح المحفوظ بفرشته رسانیده است.
|
p.91
تا پارۀ از آن تخمهای روزه و طاعات بتو رسید چنانک تخمهای جهانرا از بهشت آورده اند تا تو این تخمهای روزه و طاعات را کجا می کاری و در هوای سموم غیبت می کاری و یا در بادرَوِ خوشی تسبیح می کاری و یا در زمین شورۀ دل پرکین می کاری و یا در سینۀ خوش بی غش می کاری تا چگونه می کاری چنانک بکاری همچنان بر برداری امّا بسیار تخم باشد که بار برنیارد
رُبَّ صَائِمٍ لَیْسَ لَهُ مِنْ صِیَامِهِ اِلَّا الْجُوْعُ وَ الْعَطَشُ
والله اعلم.
|
pp. 89 - 90
۱
_ اصل: دوام.
۲
_ اصل: یکدیگر.
a
قرآن کریم، سورۀ ۴۱، آیۀ۳۵.
|
