اِنَّ اللهَ اشْتَريٰ مِنَ الْمُؤمِنیّن اَنْفُسَهُمْ وَ اَمْوالَهُمْ بِانَّ لَهُمُ الْجَنَّةَ ^a چو خریدار نیکویی منم نه خلقانند و من شکسته نکرده ام کالۀ کردار ترا چرا شکسته شدی چو خلقان خریدار کار نیکو نیستند چرا ازیشان خریدن و قبول کردن طمع داشتی تا هم انعام من طمع داشتی و هم انعام خلقان خلقان رابا منعمی من برابر کردی و مرا با منعمی کافی نداشتی ¹ اکنون اگر تو راستی و نیکویی از بهر آب روی و مراعات خلقان می ورزیدی لاجرم ریخته شد چون قبوُل نکردند و اگر از بهر الله می کردی آن ضایع نشد پس تو چرا شکسته دل شدی و رنجور شدی چو خریدار منم، اکنون می فرماید که هر و هم نغزی و هر اندیشۀ خوبی که پیش خاطرت می آید همه آفریدۀ منند و پیش من بخدمت و طاعت و فرمان برداری ایستاده اند و نظر می کن که این صور چگونه فرمان بردار منند، آستین خجلت بِروُی نهاده از زوایای عدم بفرمانم زود بیرون می آیند و بخدمت پای می کوبند و بندگی می کنند و می روند و هر عجبی که ترا بخاطرت آید از سادگی و لمعان نور و نور رخسارها همه را پیش تو هست می کنم یعنی که خداوند اینها منم، اکنون درین مصوّرات نظر می کن و در عشق من زار زار می گری که همه چیزها زاران و نالان منند و در رخ عاشقان و در رخ معشوقان نظر می کن و عین معانی را همچو اشخاص و قوالب می دان از آنک قوالب بمعانی معتبر است و عشق را عاشق ² من دان و در حقیقتِ وی نظر می کن که عشق چه خروشها و چه حالها داره و همچنین در عین نیازها و بیچارگیها نظر می کن تا پیچ پیچهای ایشانرا می بینی و بیچارگان را که بدست ظالمانست نظر می کن تا مدهوشی ایشان را مشاهده کنی اگر تو می خواهی تا تعظیم الله و بزرگ داشت ³ الله بر تو مستولی شود درین مواضع که اثر بزرگواری الله دریشان پدید آمده است نظر کن که فعل بمحلّ فعل و بکثرت محلّ فعل ظاهر شود و چون از الله یاد کنی ناظر الله باش بطریق هیبت و تعظیم نه آنک