وَ اِذا سَألَکَ عِبٰادِی عَنِّیْ فَأ نِیْ قَرِیْبٌ اُجِیْبُ دَعْوةً الدَّاعِ اِذٰا دَعَانِ فَلْیَسْتَجِیْبُو الِیْ وَلْیُؤ مِنُوْابيْ لَعَلَّهُمْ یَرْشُدُوْنَ ^a قریب از آنجا که سئوالت می دهم هم از آنجا گه جوابت می هدم، چون با دسموم سئوال و حاجت روان کرده ام هم از آنجا باد نسیم راحت و اجابت روان توانم کردن، فلیستجیبوالی چون من سئوال و دعای شما را اجابت می کنم شما نیز امر مرا اجابت کنید، لعلّهم یر شدون تا شما را راه نمایم که سئوال چگونه می باید کردن که تو سئوال کنی اجابت آن ترا زیان ندارد چون بوقت سئوال درگاه مرا می دانیت چگونه است که امر مرا اجابت نمی کنید، ملحد سئوال کرد که خدا کجاست گفتیم این سئوال فاسدست ازانک خدایی آنست که منزّه بود از نقصانی که منافی خالقیّت کند و این معنی که در جاست آنست که او عاجز باشد از ایجاد آن جای و متعلّق آن جای بود و چون این معنی منافی خدایی باشد این سئوال فاسد بود همچنانک گویی بیاض چگونه سوادی بود، زَیْن زرویه گفت که جمع فخر رازی در مسجد جامع هری نمی گنجد همه در شب شمعها گرفته می آیند تا جایگاه گیرند و او شیخ اسلام هریست و خوارزمشاه یکی از مقرّبان خود را فرموده است تا هر کجا که باشد و هر کدام ولایتی که بباشد آنکس با کمر زر و کلاه مغرّق بر پایهای منبر وی می نشیند و او می گوید که هر که اهل قبله است او را