الله را مشاهده می کردم بر سبیل حیرت با همه صفتهاش باز بصفت رحمانی و رحیمی ¹ مشاهده کردم گفتم ای رحمان می باید که ترا دایم ببینم فرمود که حاجبان رحیمانم را در دهلیز عالم مشاهده می کن تا ببینی که خلعت رحمترا بر ایشان چگونه می پوشانیم تا ایشان بر زیر دستان خود رحمت می کنند، گفتم ای الله جزو ادراک عقل من چو سروریست مر اجزای مرا تا هرچه ادراک کند و خوشش آید آنرا ندا کند مرا جزای دیگر را تا اجزای دیگر نیز ² آن خوشی گیرند و بدان صفت شوند و آنگاه اجزای من ندا کند اجزای عالم را [تا اجزای عالم را] نیز بدان صفت یابند، اکنون چون جزو عقل مدر که‌ام جواب رحمانی را از الله بشنود که حاجبان رحیمانم را بر درگاه ما مشاهده کن این جزو عقل مدر که‌ام باجزای دیگر [خبر] می فرستد که شما نیز حاجبان رحمت را بر درگاه او مشاهده کنید ازان روی که خوشیها و سبب تربیتها بشما می رسد و نیز الله [را] بصفت ملکی مشاهده می کردم گفتم ملک را رعایا باشد اجزای عالم را و احوال ایشان‍را بر من عرضه داد ³ باز گفتم ای الله ترا می باید که ببینم گفت که ملوکند در بارگاهم نشسته ایشانرا می بین که خلعت ملکیشان می دهیم باز معزولشان می کنیم و تو هیچ بحقیقت ملکی ایشان مشاهده نمی کنی از قدرت و نفاذ مشیّت و حکمت و علم بلک آن صورتی که حاویست مرین معانی را او را مشاهده می کنی و آن صورت از بهر آنست آن معانیرا که معانی باندازه‌ایست و آن صورت حاویرا اندازه نتوان ⁴ بودن و نیز هر صورتی را که یکبار و دو بار بینی و بیشتر شود دیدن او آن مهابت و عظمت و مزۀ جمال او کم شود و آن نقصان باشد سُبْحانَ رَبّی العَظیمِ می گفتم الله گفت که ربّها